ബ്ലോഗെഴുത്തിന്റെ കാലം വന്നതോടുകൂടി സര്ഗാത്മക സാഹിത്യം അതിന്റെ തൂലികത്തുമ്പില് നിന്ന് സാങ്കേതികമായ അര്ഥത്തില് അവസാനിച്ചുപോയേക്കാം.
പുതിയ എഴുത്തുകാര് പേനക്കു പകരം മൗസ് ഉപയോഗിക്കുന്നു. സി. രാധാകൃഷ്ണനെപ്പോലുള്ള എഴുത്തുകാര് വളരെ വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് തന്നെ സര്ഗാത്മക രചനകള് രചിക്കാന് വേണ്ടി ഇത്തരം മാധ്യമങ്ങള് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. സമയനഷ്ടം ഇല്ലാതാക്കാന് സാങ്കേതികതകള് എഴുത്തുകാരന് വളരെ പ്രയോജനപ്പെടുന്നുണ്ട്.
പക്ഷെ, സൈബര്സ്പെയ്സിന്റെ വലയില് കുടുങ്ങി അവസാനിക്കാന് മാത്രം ദുര്ബലനായ ഒരു നിഷ്കളങ്ക മൃഗമല്ല സാഹിത്യം. ബ്ലോഗെഴുത്ത് സര്ഗാത്മക സാഹിത്യത്തിന്റെ ഭാവിയെ നിര്ണയിക്കുന്ന ഒരു ഘടകമായി മാറുമെന്ന് ഞാന് ഒരിക്കലും കരുതുന്നില്ല. ബ്ലോഗെഴുത്തുകാരില് മിക്കവരും വാല്നക്ഷത്രം പോലെയാണ്. പെട്ടെന്ന് കത്തിപ്പൊലിഞ്ഞുപോകാന് മാത്രം ശേഷിയുള്ള ഒരു സര്ഗാത്മക വെളിച്ചം മാത്രമേ അവരുടെ എഴുത്തുകളില് ഉള്ളൂ. എങ്കിലും നല്ല രചനകള് ബ്ലോഗില് വരാറുണ്ട്. പക്ഷെ എഴുത്തിനെ ആത്മാവുപോലെ കൊണ്ടുനടക്കാനുള്ള ഒരു ആര്ജവം ബ്ലോഗെഴുത്തുകാര് കാണിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നുള്ളത് സംശയമാണ്.
-പ്രശസ്ത കഥാകൃത്ത് സന്തോഷ് ഏച്ചിക്കാനം. ( കഥയുടെ വര്ത്തമാനം- വര്ത്തമാനം ആഴ്ചപ്പതിപ്പ്, 2011 ഏപ്രില് 06)
ബ്ലോഗര് സുഹൃത്തുക്കള് എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുന്നു.
........................................................................................................
വര്ത്തമാനം ആഴ്ചപ്പതിപ്പ് (2011 ഫെബ്രുവരി 06)
-പ്രശസ്ത കഥാകൃത്ത് സന്തോഷ് ഏച്ചിക്കാനം. ( കഥയുടെ വര്ത്തമാനം- വര്ത്തമാനം ആഴ്ചപ്പതിപ്പ്, 2011 ഏപ്രില് 06)
ബ്ലോഗര് സുഹൃത്തുക്കള് എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുന്നു.
........................................................................................................
വര്ത്തമാനം ആഴ്ചപ്പതിപ്പ് (2011 ഫെബ്രുവരി 06)
ബ്ലോഗര് സുഹൃത്തുക്കള് എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുന്നു.
ReplyDeleteഎഴുത്തിനെ ആര്ജവം പോലെ കൊണ്ട് നടക്കാന് ബ്ലോഗേഴുത്തുകാര്ക്ക് സാധിക്കുന്നില്ല കാരണം...മിക്ക ബ്ലോഗെഴുത്തുകാരും ജോലിതിരക്കുകള്ക്ക് ഇടയില് തങ്ങളില് ഒളിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ,കലാ വാസനയെ ഉണര്ത്തുവാന് ,അത് ആളുകളിലേക്ക് ചുരുക്കം ആളുകളിലേക്ക് ആണെങ്കില് പോലും എത്തിക്കപ്പെടാന് വേണ്ടി എഴുതുന്നവര് ആണ്..ഇപ്പോള് ഇ ബുക്കും മറ്റും പ്രചരിക്കുന്ന ഈ ലോകത്ത് ബ്ലോഗേഴുത്തുകള്ക്ക് നല്ല ഭാവിയും..ഉണ്ട് എന്നുള്ളത് മറക്കണ്ടാ...
ReplyDeleteഞാൻ എഴുതിയ കമന്റ് പബ്ലിഷ് ആയില്ല. പിന്നെ വന്ന് ഒന്നുകൂടി കമന്റും
ReplyDeleteഎച്ചിക്കാനത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തോട് യോജിക്കുന്നു. വാല് നക്ഷത്രമാവാതെ ഒരു നക്ഷത്രത്തിന്റെ വാലെന്കിലുമാവാന് ബ്ലോഗര്മാര് ശ്രമിക്കണം. 'എഴുത്തിനെ ആത്മാവുപോലെ കൊണ്ടുനടക്കാനുള്ള ഒരു ആര്ജവം' ഉണ്ടാക്കിയാലേ ഇത് സാധിക്കൂ. വെറും പറഞ്ഞു പോകലും കാമ്പില്ലായ്മയും ബ്ലോഗേഴുത്തുകളുടെ കനം കുറക്കുന്നുണ്ട്എന്ന കാര്യം അംഗീകരിക്കാതെ വയ്യ.
ReplyDeleteവെറും ഡയറി എഴുത്ത് മാത്രമായി ബ്ലോഗെഴുത്ത് അധ:പതിക്കാതിരിക്കാന് എഴുതുന്നവര് ശുഷ്കാന്തി കാണിച്ചാല് ഒരു പക്ഷെ നിലവിലെ ഈ അഭിപ്രായം ലോകത്തിനു തന്നെ മാറ്റിപ്പറയേണ്ടി വരും. കാലമേറെ കഴിഞ്ഞാണെങ്കിലും!
“സൈബര്്ക പെയ്സിന്റെ വലയില് കുടുങ്ങി അവസാനിക്കാന് മാത്രം ദുര്ബ്ലനായ ഒരു നിഷ്കളങ്ക മൃഗമല്ല സാഹിത്യം.!!“ .. എന്താപ്പത്? പണ്ടെത്തെ പോലെയാണോ ഇന്നത്തെ കാലം? മനുഷ്യർ ജനിച്ച് വീഴുന്നത് തന്നെ കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്നിലേക്കല്ലെ.. അതല്ല, ഈ ശേഷിയും ഔലോസും പത്രാസുമൊക്കെ കടലാസിലെഴുതിയാലെ വളരൂന്നുണ്ടൊ! സർഗാത്മക ശേഷിയുള്ളവരെ ബ്ളോഗറെന്നോ കടലാസ് പുലികളെന്നോ വേർത്തിരിച്ച് കൊച്ചാക്കാൻ പറ്റോ? ഏത് ബ്ളോഗറാ സ്വന്തം രചനകളെ ആത്മാവിലേറ്റി നടക്കാത്തത്? എഴുതട്ടെ, വളരട്ടെ ചിന്തകൾ... കുറഞ്ഞത് കടലാസ് പുലികളുടെ ചവറുകളിൽ നിന്ന് നല്ലത് തിരഞ്ഞെടുക്കാനെങ്കിലും പഠിക്കട്ടെ...
ReplyDeleteആവാം,
ReplyDeleteപക്ഷേ വല്ലതും കുത്തിക്കുറിക്കാന് എന്നെ പ്രപ്തമാക്കിയത് ഈ ബ്ലോഗ് തന്നെ!!
എനിക്കെന്റെ ബ്ലോഗ് വലുത്
ഹാഷിമിന്റെ കംമെന്റിനടിയില് ഒരു ഒപ്പ് എന്റെ വക..
ReplyDeleteഒരിക്കലും സര്ഗാത്മകമായ എഴുത്തും ബ്ലോഗും തുലനം ചെയ്യാന് ആവില്ല..
ReplyDeleteമുന്നിട്ടു നില്ക്കുന്നത് കൈയെഴുത് തന്നെ.പക്ഷെ യുഗം മാറി.ബ്ലോഗിലൂടെ നല്ല നല്ല എഴുത്തുകാരെ തിരിച്ചറിയാനും അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുവാനും കഴിയുന്നുണ്ട്.പണ്ട് ഒരു എഴുത്ത് പബ്ലിഷ് ചെയ്യാന് വളരെ വിഷമതകള് ആണ്.ഇന്ന് അത് ഒരു enter കീ യുടെ സഹായം മാത്രം മതി അത് ഒരു അനുഗ്രഹം തന്നെയാണ് ....
പക്ഷെ ബ്ലൊഗ്ഗെര്സ് വാല്നക്ഷത്രമാകാതെ എഴുത്തിനെ ആത്മാവു പോലെ കൊണ്ടുനടക്കണം....
പലപ്പോഴും ഇതിനോട് യോചികേണ്ടി വരും ..കാരണം ഇന്ന് ബ്ലോഗുകള് കൂണ് പോലെ ആണ് ദിവസം ദിവസം പൊട്ടി മുളക്കുന്നു (രണ്ടായിരം കാല ഘട്ടത്തില് കേരളത്തില് കമ്പ്യൂട്ടര് സ്ഥാപനങ്ങള് ഇത് പോലെ പൊട്ടി മുളച്ചു ,അത് ഒക്കെ വനന്തിനെ കാള് വേഗം മണ മറഞ്ഞു..)ഈ കുത്ത് ഒഴുകില് പിടിനിക്കാന് കഴ്യട്ടെ പ്രാര്ത്തിക്കുന്നു
ReplyDeleteകതിർക്കനമുള്ള രചനകളെക്കാൾ പതിരിന്റെ ആധിക്യമാണ് ബൂലോകത്ത് എന്ന് ഒറ്റനോട്ടാത്തിൽ ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ ആർക്കും മനസ്സിലാകും.
ReplyDeleteപണിയറിയാവുന്ന നല്ല ഒരു എഡിറ്ററുടെ കൈകളിലൂടെ കയറിയിറങ്ങാതെയും, പ്രസിദ്ധീകരണാർഹതയെസംബന്ധിച്ച് അയാളുടെ വിവേചനാധികാരത്തിനു വിധേയമാകാതെയും വായനക്കാരന്റെ മുന്നിൽ നേരിട്ടെത്തുന്ന രചനകൾ എന്ന നിലയിൽ ഗുണമുള്ള രചനകളും അതിന്റെ എത്രയോ ഇരട്ടി നിർഗ്ഗുണ രചനകളുംകൊണ്ട് ബ്ലോഗ്സാമ്രാജ്യം നിറഞ്ഞുകുമിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
അതുകൊണ്ടുതന്നെ എച്ചിക്കാനത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ തർക്കത്തിനു വകയില്ല.
അതേസമയം, കയ്യെഴുത്തിലൂടെ ആവിഷ്ക്കരിക്കപ്പെട്ട പല രചനകളോടും സമശീർഷമായ എത്രയോ സർഗ്ഗസ്ര്ഷ്ടികൾ ബ്ലോഗ് പോസ്റ്റുകളായി ഇതിനകം വായനക്കാരുടെ മനസ്സിൽ കയറിപറ്റിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്നതും അനവഗണനീയമായ വസ്തുതയാണ്.
പുസ്തകരൂപത്തിൽ ഇറങ്ങി വിപണികയ്യടക്കിയ പഴയ ക്ര്തികളിൽ പലതും പുതിയ വായനക്കാരാൽ ആസ്വദിക്കപ്പെടുന്നത് ഇപ്പോൾ ഇ-വായനയുടെ രീതിയിലാണെന്നതും കാണാതിരുന്നുകൂടാ.
ബ്ലോഗിലൂടെ അനുവാചകരുടെ ഹ്ര്ദയം കവർന്ന സ്ര്ഷ്ടികൾ പുസ്തകരൂപത്തിൽ പുറത്തിറങ്ങുന്നതും ഇപ്പോൾ പതിവു സംഭവമാണെന്നത് ഇതിന്റെ മറുപുറം.
ആയതിനാൽ, ബ്ലോഗിലാണോ അതോ കടലാസിലാണോ പ്രകാശിതം എന്നതല്ല, മറിച്ച് സ്ര്ഷ്ടിയിൽ കാമ്പുണ്ടോ എന്നതുമാത്രമാണ് പരിഗണനീയമായ കാര്യം.
നക്ഷത്രത്തെയും വാൽനക്ഷത്രത്തെയും അവഗണിച്ച് നമുക്ക് നമുക്ക് സർഗ്ഗശേഷിയുടെ സൂര്യതേജസ്സിനെ തേടാം. കടലാസിലായാലും ബ്ലോഗിലായാലും
മനസ്സില് അക്ഷരങ്ങള് വിങ്ങി പൊട്ടുമ്പോള് അത് പകര്ത്താന് കയ്യെഴുത്തെന്നോ ബ്ലോഗേഴുത്തെന്നോ വെത്ത്യാസമില്ലാതെ നമുക്ക് എഴുതികൊണ്ടിരിക്കാം.. എഴുത്തിനെ മനസ്സുകൊണ്ടാല്ലാതെ സ്വീകരിച്ചവര് വാല്നക്ഷത്രം പോലെ പെട്ടെന്ന് കത്തിപ്പൊലിഞ്ഞുപോക്കും. അങ്ങിനെയുള്ളവര്ക്ക് ഞാന് എഴുതും എന്ന് വരുത്തി തീര്ക്കലാകും ഹരം. സര്ഗാത്മക എഴുത്തുകാര്ക്ക് എഴുത്തിനെ വിട്ട് പോകാന് കഴിയില്ല അവര് മാധ്യമങ്ങളും ബ്ലോഗിങ്ങും ഇല്ലെങ്കിലും എഴുതി കൊണ്ടേ ഇരിക്കും മനസ്സ് തൃപ്തി അടയും വരേ അവര്ക്ക് വിഷയത്തിനു ക്ഷാമവും കാണില്ല.
ReplyDeleteപിന്നെ ബ്ലോഗിങ് എഴുത്തിലേക്ക് വലിയൊരു വാതായനം തന്നേ എനിക്ക് തോന്നുന്നു
പക്ഷെ, സൈബര്സ്പെയ്സിന്റെ വലയില് കുടുങ്ങി അവസാനിക്കാന് മാത്രം ദുര്ബലനായ ഒരു നിഷ്കളങ്ക മൃഗമല്ല, സാഹിത്യം.
ReplyDeleteഎന്റമ്മോ...എന്തൊരു സാഹിത്യം.
ആത്മപ്രകാശനത്തിന്റെ അതിരുകളില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് ബ്ലോഗുകള് വഴി സാധ്യമാകുന്നതെങ്കിലും ബ്ലോഗെഴുത്തിനെ ഗൗരവത്തില് സമീപിക്കാന് ബ്ലോഗര്മാര്ക്ക് കഴിയുന്നുണ്ടോ എന്നതും ചിന്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്.സമൂഹത്തിന്റെ നന്മക്ക് വേണ്ടിയുള്ള നൂതന മാധ്യമമായും പുതിയ രാഷ് ട്രീയ ഇടപെടലുകളുടെ ധീരമായ വേദിയായും ബ്ലോഗിനെ ഉപയോഗിക്കാൻ നമുക്കു കഴിയണം .പള്ളിക്കര സർ പറഞ്ഞ പോലെ എഡിറ്ററില്ലാതെ നാം എഴുതി അതേ പടി പോസ്റ്റുന്നതിനാൽ നമ്മുടെ എഴുത്തുകൾ എത്രത്തോളം കാതലുള്ളവായാണ് എന്ന് നാം തന്നെ ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ബ്ലോഗിലൂടെയായാലും കയ്യെഴുത്തിലൂടെ ആയാലും സാഹിത്യം സാഹിത്യമായി തന്നെ നിലകൊള്ളും . ഈ ബ്ലോഗിങ്ങ് ഉള്ളതു കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഞാൻ എന്തെങ്കിലും കുത്തി കുറിച്ചിട്ടുള്ളത് എന്നത് ഒരു വലിയ സത്യമാണ്. നമുക്ക് കയ്യെഴുത്തിലൂടെ നമ്മുടെ രചനകൾക്ക് വായനക്കാരിൽ നിന്നുമുള്ള പ്രതികരണങ്ങളും മറ്റും നാം അറിയുന്നത് വിരലിലെണ്ണാവുന്നവരിൽ നിന്ന് മാത്രം അതും എപ്പോളെങ്കിലും ,എന്നാൽ ബ്ലോഗിങിലൂടെ ഒരു രചനയുടെ പോരായ്മകളും അതിന്റെ നന്മയും നമുക്ക് അഭിപ്രായങ്ങളിലൂടെ പെട്ടെന്നു തന്നെ നമ്മിലെത്തുന്നു. അവ നാം ഗൌരവത്തിലെടുക്കുകയാണെങ്കിൽ നമ്മുടെ രചനകൾ ഘട്ടം ഘട്ടമായി നന്നാക്കിയെടുക്കാൻ നമുക്ക് സാധിക്കുന്നു. ആയതിനാൽ ഈ ഒരു മാധ്യമത്തെ ഞാൻ അങ്ങേയറ്റം പ്രോത്സാഹനത്തോടെ തന്നെ നോക്കി കാണുന്നു.
ReplyDeleteസന്തോഷിനോട് യോജിക്കാതിരിക്കാന് തരമില്ല.. എങ്കിലും ഈ ബ്ലോഗ് ഇല്ലയിരുന്നില്ലെന്കില് പലരുടെയും കഴിവ് മനസ്സില് തന്നെ കിടന്നു ചിതല് അരിച്ചു പോയിരുന്നെനെ
ReplyDeleteബ്ലോഗെഴുത്തുകാരില് മിക്കവരും വാല്നക്ഷത്രം പോലെയാണ്. പെട്ടെന്ന് കത്തിപ്പൊലിഞ്ഞുപോകാന് മാത്രം ശേഷിയുള്ള ഒരു സര്ഗാത്മക വെളിച്ചം മാത്രമേ അവരുടെ എഴുത്തുകളില് ഉള്ളൂ.
ReplyDeleteസന്തോഷ് ഏച്ചിക്കാനത്തിന്റെ അഭിപ്രായം അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ശരിയാണ്.
ബ്ലോഗിൽ നല്ല രചനകളും വരുന്നുണ്ട് എന്നെങ്കിലും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞല്ലോ. പലരും അതുംകൂടി പറയാറില്ല. ബ്ലോഗ് രചനകൾ അവനവൻ പ്രസാധനമാണ്. അതിനാൽ നിലവാരം ഉള്ളതും ഇല്ലാത്തതുമായ സൃഷ്ടികൾ അതിൽ വരും. എന്നാൽ ബ്ലോഗിനു പുറത്ത് മുഖ്യധാരയെന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന രംഗത്ത് ഇറങ്ങുന്ന എല്ലാ സൃഷ്ടികളും നിലവാരം ഉള്ളവയെന്നു കരുതാൻ കഴിയുമോ? ഒരു ശരാശരി ബ്ലോഗെഴുത്തുകാരന്റെ നിലവാരം പോലുമില്ലാത്ത പലരും വലിയ മുഖ്യധാരാ എഴുത്തുകാരായി ചമഞ്ഞു നടക്കുന്നുണ്ട്. മുഖ്യധാരാ പ്രസാധകരുടെ സ്വന്തക്കാർക്കും ചങ്ങാതിമാർക്കും ഒക്കെ എളുപ്പത്തിൽ വലിയ സാഹിത്യകാരന്മാരാകാം. എഡിറ്റർമാരെ ചെന്ന് നിരന്തരം ശല്യം ചെയ്തും തലചൊറിഞ്ഞും വലിയ എഴുത്തുകാരാകാം. അതുകൊണ്ട് ഈ മുഖ്യധാരക്കാർ എല്ലാവരും അങ്ങനെയങ്ങ് ഞെളിയുകയൊന്നും വേണ്ട. പണ്ട് മാതൃ ഭൂമിയിൽ പലരുടെയും രചനകൾ വരുമ്പോൾ അത് എഴുതി അയച്ചവർ പോലും കണ്ണ് തള്ളുമായിരുന്നു എന്ന് ഈയിടെ ഒരു പ്രസാധകൻ പ്രസംഗിക്കുന്നതു കേട്ടു. അതൊക്കെ എൻ.വി.കൃഷണവാരിയർ പാടേ മാറ്റിയാണത്രേ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നത്. അതുപോലെ മുഖ്യധാരാ ലോകം രാഷ്ട്രീയത്തിൽ എന്നതുപോലെയാണ്; എത്തിപ്പെട്ടവരുടെ ലോകം. പുതുതായി ആരെയും എളുപ്പത്തിൽ അങ്ങ് വളർത്തിവിടില്ല. എത്ര നല്ല നിലവാരത്തിൽ എഴുതിയാലും. രാഷ്ട്രീയത്തിലും അങ്ങനെയാണല്ലോ.ഒന്നുകിൽ നിലവിലുള്ള വൻകിട നേതാക്കൾ ചത്തൊഴിയണം. അല്ലെങ്കിൽ ചീഞ്ഞൊഴിയണം. ആ ഒഴിവുകളിലേ പുതുതായി മറ്റുള്ളവർക്ക് കടന്നു വരാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ. സാഹിത്യ രംഗത്തും ഇതു തന്നെ സ്ഥിതി. നല്ല രചനകൾ പത്രമോഫീസുകളിലും ആനുകാലികങ്ങളിലും അയച്ച് അവിടങ്ങളിലെ ചവറ്റു കുട്ടകളിൽ കിടന്ന് ബോധം കെട്ട് ഒടുവിൽ മരണപ്പെടുന്നതിനേക്കാൾ അവയൊക്കെ ബ്ലോഗിലെങ്കിലും എഴുതാൻ കഴിയുന്നത് ഒരു ആശ്വാസമാണ്.മുഖ്യധാരാമാധ്യമങ്ങളുടെ ചവറ്റുകുട്ടയിൽ വീഴുന്നതെല്ലാം മോശപ്പെട്ടവയല്ലെന്ന് അനുഭവങ്ങൾ തന്നെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. പല ചവറ്റുകുട്ടകളിൽ അകപ്പെട്ട് ഒടുവിൽ ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ വെളിച്ചം കാനുന്ന പല രചനകലും പിന്നീട് ഉൽകൃഷ്ടങ്ങൾ എന്ന് വിലയിരുത്തപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ നമ്മുടെ ചില പ്രശസ്ത മുഖ്യധാരാ എഴുത്തുകാരൊക്കെ വലിയ ബുദ്ധിജീവികളാണെങ്കിലും മൌസും കമ്പെട്ടിയും ഇന്റെർനെറ്റുമൊന്നും അവരുടെ അതിബുദ്ധിയ്ക്ക് ഒരു തരത്തിലും വഴങ്ങുന്നില്ല എന്നതിന്റെ അസൂയയിലും ചിലർ നെറ്റകത്തെ എഴുത്തുകുത്തുകളെ വിമർശിക്കുന്നുണ്ട്. മറ്റൊന്ന് നിലവാരം ഉള്ള രചനകളേ എഴുതാവൂ എന്ന് ഒരു ഭരണ ഘടനയിലും പറഞ്ഞിട്ടുമില്ലല്ലോ. നിലവാരം ഏറിയും കുറഞ്ഞും ഇരിക്കും. ചിലർ ഉന്നത നിലവാരത്തിഉലുള്ളതെന്ന് കരുതുന്നവർ മറ്റു ചിലർക്ക് അങ്ങനെ ആകണമെന്നില്ല. ചിലർ നിലവാരമില്ലാത്തതെന്ന് കരുതുന്നവ ചിലർക്ക് വളരെ നല്ലതെന്നും അഭിപ്രായം കാണും. അല്പം നിലവാരം കുറഞ്ഞവരും ഒക്കെ അവരുടെ കഴിവിന്റെയും അറിവിന്റെയും പരിമിതികൾക്കുള്ളിൽനിന്ന് വല്ലതുമൊക്കെ എഴുതിക്കൊട്ടേ. ആവശ്യമുള്ളവർ വായിക്കും. അതുകൊണ്ട് ആർക്കും നഷ്ടം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ. മറ്റൊരു കാര്യം മുഖ്യധാരാ എഴുത്തുകാർക്കുള്ളതിനേക്കാൾ വായനക്കാർ മിക്ക ബ്ലോഗർമാർക്കും ഉണ്ട് എന്നതാണ്. എഴുത്തുകാരനും വായനക്കാരനും തമ്മിൽ നേരിട്ട് സംവദിക്കുവാനുള്ള അവസരം ബ്ലോഗുകളുടെ പ്രത്യേകതയുമാണ്.എഴുത്തുകാർ മനസിലാക്കേണ്ട മറ്റൊരു കാര്യം എഴുത്തുകാർ എത്ര ബുദ്ധിജീവികൾ ആണെങ്കിലും വായനക്കാർ എല്ലാവരും ബുദ്ധിജീവികളോ ബുദ്ധിജീവി ജാഡക്കാരോ അല്ല. സാധരണക്കാരാണ്. ആ സാധാരണക്കാരും വല്ലപ്പോഴുമൊക്കെ എഴുതി പോയെന്നിരിക്കും. ക്ഷമിക്കുക. ബ്ലോഗർമാരിൽ നല്ലൊരു പങ്കും ഈ മുഖ്യധാരാ എഴുത്തുക്കരുടെ സൃഷ്ടികൾ വായിക്കുന്നവരാണെന്ന ഒരു ബോധവും സൂക്ഷിക്കുന്നതിൽ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. ബ്ലോഗെഴുത്ത് എന്തായാലും വരുംകാലത്തിന്റെ ആഘോഷം തന്നെ ആയിരിക്കും. എല്ലാവരും എഴുത്തുകാരും പത്രപ്രവർത്തകരും പ്രസാധകരും ഒക്കെ ആകുന്ന കാലം. ഏതു മുഖ്യധാരക്കാരും ബ്ലോഗുലകത്തേയ്ക്കും ഇടയ്ക്കൊക്കെ എത്തിനോക്കേണ്ടിവരും; ഭാവിയിൽ പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ. എല്ലാവീട്ടിലും കമ്പെട്ടിയും നെറ്റ് കണക്ഷനും ആകുന്ന കാലം വിദൂരമായിരിക്കില്ല.അപ്പോൾ ഓരോരുത്തരുടെയും വായനശാല നെറ്റിനുള്ളിൽ ആയിരിക്കും. അത് ഇനിയെങ്കിലും ഓർത്തു വയ്ക്കുന്നത് നന്നായിരിക്കും!ഒന്ന് മറ്റൊന്നിനെ വിഴുങ്ങും എന്ന അർത്ഥത്തിലൊന്നുമല്ല ഈയുള്ളവൻ ഇതിത്രയും പറഞ്ഞത്. അതാത് അതാതിന്റെ വഴിയ്ക്ക് നീങ്ങും. അതിജീവിക്കാൻ പറ്റുന്നതൊക്കെ അതിജീവിക്കും. മുഖ്യധാരയിലെ എഴുത്തുകാരിൽ ചിലർ ബ്ലോഗുകളെ നോക്കി കൊഞ്ഞണം കുത്തുന്നത് ഈയിടെ ഒരു പതിവായിട്ടുണ്ട്. ഇത് ബ്ലോഗുകളുടെ സാർവത്രികമായ പ്രചാരത്തെയും അംഗീകാരത്തെയും അതിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെയും ആണ് കാണിയ്ക്കുന്നത്.ഈ വിമർശനങ്ങൾ ബ്ലോഗ് എന്ന മാധ്യമത്തിനുള്ള അംഗീകാരമായും കണക്കാക്കാവുന്നതാണ്.
ReplyDeleteമാറ്റങ്ങള് വേഗത്തില് നടക്കുന്ന ഒരു കാല ഘട്ടത്തിലാണ് നമ്മള് ജീവിക്കുന്നത് ..
ReplyDeleteഒരു നൂറു കൊല്ലം മുന്പ് ജീവിച്ചിരുന്ന മനുഷ്യനും അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നത് ഞാനും ആധുനികനാണ് എന്നാണു ..
ഇപ്പോള് നമ്മളും അത് ആവര്ത്തിക്കുന്നു ...
മാറ്റങ്ങളെ തിരിച്ചറിയുകയും അതി വേഗം അതിന്റെ നന്മകള് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുവാനും നമുക്ക് കഴിയണം ...
പഴയ കാലത്തെ സന്ദേശ കൈമാറ്റം കത്തുകള് മുഖേന ആയിരുന്നു .
ടെലിഫോണ് വ്യാപകമായപ്പോള് അത് കാലഘട്ടത്തിന്റെ മാറ്റമായി ഉള്ക്കൊണ്ടു
സന്ദേശ കൈമാറ്റം എളുപ്പതിലാക്കുവാന് കൂടുതല് പേര് ടെലിഫോണ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തി ...
പിന്നെയത് മൊബൈല് ഫോണിലൂടെ ആയി ,ഇപ്പോള് ഈമെയിലില് എത്തി നില്ക്കുന്നു ..
.യഥാര്ത്ഥത്തില് എല്ലാവര്ക്കും വായിക്കുവാന് വേണ്ടി തുറന്നിടപ്പെട്ട ഒരു ഇ -മെയില് ആണ് 'ബ്ലോഗ് ' .
സന്ദേശ കൈമാറ്റം വേഗത്തിലും ചെലവ് കുറഞ്ഞ രീതിയിലും കൈമാറാം എന്നതിനൊപ്പം
തല്സമയ പ്രതികരണങ്ങളും ഈ മാധ്യമത്തെ ആകര്ഷകമാക്കുന്നു ..
അച്ചടി മാദ്ധ്യമതിലായാലും , ഇ- മാദ്ധ്യമതിലായാലും സംഭവിക്കുന്നത് സന്ദേശത്തിന്റെ വായനയാണ് ...
അപ്പോള് ഏറ്റവും ഫലപ്രദമായ സന്ദേശ കൈമാറ്റം നടക്കുവാന്
സാദ്ധ്യതയുള്ള 'ബ്ലോഗ്' എന്ന സന്ദേശ കൈമാറ്റ മാദ്ധ്യമത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകള്
ഉപയോഗപ്പെടുത്തുവാന് മികച്ച എഴുത്തുകാരെ പഠിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട് ..
അത് കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യമാണ് ...
വായന മരിക്കാതിരിക്കുവാന് അച്ചടി മാദ്ധ്യമ രംഗത്ത് ഉള്ളവര് 'ബ്ലോഗ്' എന്ന ഇന്നിന്റെ മാദ്ധ്യമത്തെ
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ഫലപ്രദമായ വിനിയോഗത്തിന് മുന്നിട്ടിറങ്ങുകയും വേണം ..
എങ്കിലേ മാറ്റത്തെ ഉള്ക്കൊള്ളുന്നവര് എന്ന് അവര്ക്ക് അവകാശപ്പെടുവാന് കഴിയൂ
ബ്ലോഗേഴുത്തിനെ അങ്ങനെ തള്ളാന് വരട്ടെ...വിരിയാന് പോയിട്ട് മൊട്ടിടാന് പോലും സാധിക്കുമായിരുന്നില്ലാത്ത ഊഷര ഭൂമികയില് ഒരു പാട് റോസാ പൂക്കളെ വിരിയിക്കാന് പോന്ന ഫല്ഭൂയിഷ്ട്ടമായ മണ്ണായി ബൂലോകവും ബ്ലോഗുകളും മാറിയിട്ടുണ്ട്...നൂറും ഇരുനൂറും ശ്രുഷ്ട്ടികള് വരെ ആയവര് ഉണ്ട്...
ReplyDeleteഎങ്കിലും ഈ ചിന്തകളെ നിരാകരിക്കുന്നില്ല, കാരണം മുന്നേറാനുള്ള ഒരു വെല്ലുവിളി ആ കണ്ടെത്തലിലുണ്ട്...ആശംസകള്...!
തീര്ച്ചയായും സന്തോഷിനോട് അനുകൂലിക്കുന്നു എങ്കിലും ഈ ബൂലോകം കൊണ്ട് ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കളെ നേടാനും മനസ്സില് തോന്നുന്നത് മറ കൂടാതെ പറഞ്ഞൊഴിവാക്കാനും ഒരിടമെന്നൊരു തോന്നല് , ഇപത്രങ്ങളും ഇമാഗസിനുകളും വായന കീഴടക്കുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തില് ബ്ലോഗെഴുത്തിന് സാധ്യതകള് തള്ളിക്കളയാനും ആവില്ലല്ലോ !
ReplyDeleteഎച്ചിക്കാനത്തിന്റെത് വളരെ അര്ഥവത്തായ നിരീക്ഷണം.
ReplyDeleteസ്വന്തം വീട്ടിലെ പൂച്ചയുടെയും പട്ടിയുടെയും, വഴിയെ പോയപെണ്ണിന്റെ നോട്ടവും കറിക്കരച്ചപ്പോല് കൈമുറിഞ്ഞതും പൂകൊഴിയുമ്പോല് പശു നിന്ന് അയവിറക്കുന്നതുമൊക്കെ ബ്ളോഗ് സാഹിത്യമായി മാലിന്യം നിറയ്ക്കുമ്പോല് നല്ലൊരു സഹൃദയ വായനക്കാരന് ബ്ളോഗുകളില് നിന്നും പിന്തിരിയുന്നു.
ഇതിനിടയില് നല്ല ബ്ളോഗെഴുത്തുകള് പോലും ശ്രദ്ദിക്കപ്പെടാതെ പോകുന്നു, എഴുത്തുകാരും ബ്ളോഗില് മരണമടയുന്നു. ദിനേന ജനിക്കുന്ന മറ്റ് ബ്ളോഗെഴുത്തുകാര് വെറുതെ മരിക്കാനായി മാത്രം ജനിക്കുന്നു.
ബേക്കർ സാഹിബേ, എന്റെ എന്നത്തെയും ഇഷ്ടപ്പെട്ട എഴുത്തുകാരൻ വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീറാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മിക്ക ഗ്രന്ധങ്ങളിലും തന്റെ വീട്ടുകാര്യങ്ങളാണ് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത്. സ്വന്തം കാര്യങ്ങളും വീട്ടു കാര്യങ്ങളും എഴുതുന്നതിൽ സാഹിത്യമില്ലെന്ന് കരുതരുത്. ബ്ലോഗിൽ അധികം വീട്ടുകാര്യങ്ങൾ എഴുതാത്ത ഒരാളാണ് ഞാൻ. എങ്കിലും പറയുന്നു അവനവന്റെ അനുഭവങ്ങളും വീട്ടുവിശേഷങ്ങളും എഴുതിയാൽ അതിലും സാഹിത്യം ദർശിക്കാം.
ReplyDeleteബ്ലോഗിൽ ആരും ജീവിക്കാൻ വേണ്ടി എഴുതുന്നില്ല.
ReplyDeleteപ്രകൃതിയുടെ നിയമമനുസരിച്ച് എല്ലാം ജനിക്കും, വളരുമ്പോൾ കാമ്പും കഴമ്പും കരുത്തുമുള്ളത് കാലങ്ങളോളം നിലനില്ക്കും.
ഇന്നത്തെ മുഖ്യധാര (?) എഴുത്തുകാരാരും വെറും എഴുത്തുകാരുമാത്രമല്ലല്ലോ ? കൈയ്യെഴുത്തുകാരും ബ്ലോഗിലില്ലെങ്കിലും കമ്പ്യൂട്ടറിനെ ആശ്രയിക്കുന്നുണ്ട്.
നിലവാരമുള്ളതും ഇല്ലാത്തതും ബ്ലോഗിൽ എപ്പോഴും കിടക്കും, പക്ഷേ അല്ലാത്തവരുടെ, എഡിറ്ററുടെ ചവറ്റുകുട്ടയിലോ സ്വന്തം ചവറ്റുകുട്ടയിലോ കിടക്കും.
ബ്ലോഗ് വളരും, പല ബ്ളോഗറുടെയും എഴുത്തുകളിൽ അച്ചടിമഴി പുരണ്ടു തുടങ്ങിയത് നമ്മളിപ്പോൾ കാണുന്നുണ്ടല്ലോ.
e.a സജിം saab..
ReplyDeleteവൈക്കം വീട്ടുവിശേഷങ്ങള് വെറും വിശേഷങ്ങള്ക്കുവേണ്ടി, അല്ലെങ്കില് പാത്തുമ്മയുടെ ആടിന്റെ പൂടയുടെ സൌന്ദര്യത്തില് ഹൃദയം നിലച്ച് വിശേഷങ്ങള് എഴുതിയതല്ലെന്ന് ഞാന് കരുതുന്നു.
തീക്ഷ്ണമായ അനുഭവപരീക്ഷണങ്ങള് ഹൃദയത്തില് മുക്കി ആത്മാവുകൊണ്ടെഴുതുമ്പോഴാണ് സര്ഗ്ഗാത്മകത നമ്മിലേക്കെത്തുന്നത്.
പത്തുപതിനഞ്ചു വര്ഷം മുന്പുവരെ കത്തുന്ന ഹൃദയംകൊണ്ട് വാക്കുകളുടെ ഘടനാവൈഭവമില്ലാതെ എഴുതപ്പെട്ടിരുന്ന ദുബായ് - അബുദാബി കത്തുകള്ക്ക് വരെ ഹൃദയവും അനുഭൂതിയുമുണ്ട്. അതിനാല് വീട്ടുവിശേഷങ്ങളില് എനിക്ക് അതൃപ്തിയൊന്നുമില്ല.
ഇന്ന് ബ്ളോഗില് വാക്കുകളുടെ വൈഭവവും ഹൃദയത്തിന്റെ ഭാഷയുമുള്ളവകള് അപൂര്വ്വം. ഉള്ളതെന്ന് കരുതുന്നവ വായിക്കപ്പെടുന്നില്ല. ചവറുകള്ക്കിടയില് നിന്ന് മുത്തുകണ്ടെടുക്കാന് ഇത്തിരി പാടു തന്നെയാണല്ലോ.. എല്ലാം കലങ്ങിമറിഞ്ഞ് ഒരു ഓറ്ഡര് വരുമെന്ന് ആശിക്കാം...
എന്റെ വിചാരം ശരിയുമല്ലായിരിക്കാം..
ഏച്ചിക്കാനം പറഞ്ഞത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായം എനിക്കതിനോടൊരു യോജിപ്പുമില്ല
ReplyDeleteകഴിഞ്ഞ ഒരു വര്ഷമായി മാത്രം ബ്ലോഗ് രംഗത്തുള്ളവാനാണ് ഞാന് ഒരു വര്ഷം മറ്റു അച്ചടി പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളില് വന്നതിനേക്കാള് കാമ്പുള്ള രചനകള് ബ്ലോഗില് വായിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് വെച്ച് എല്ലാ ബ്ലോഗെഴുത്തുകാരും മഹാന്മാരനെന്ന അഭിപ്രായവും ഇല്ല !!
ഇടത്തരം എഴുത്തുകാരും നവാഗതരുമാണ്
ReplyDeleteബ്ലോഗില് മികച്ചു നില്ക്കുന്നത്
ഇരുത്തം വന്നവര് പഴയ സങ്കേതങ്ങള്
തന്നെ വേണ്ടുവോളം ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.
ഈ ആശങ്ക അസ്ഥാനത്താണെന്നു മാത്രമല്ല
അതിശയോക്തി പരം എന്നാണ് എന്റെ നിരീക്ഷണം.
അതോടൊപ്പം, പേജുകളില് നിന്ന് നേരിട്ടുള്ള വായനക്കും അതിലെ എഴുത്തിനുമുളള തനിമ അംഗീകരിക്കുന്നു.ഏതായാലും ബ്ലോഗെഴുത്ത് നടക്കട്ടെ.
ആറ്റിക്കുറുക്കിയാല് അതിലും കഴമ്പുകളുണ്ട്!
വായനയെ സജീവമായി നിലനിത്തുന്നത് ഇന്ന് ബ്ലോഗാണ്. ഭാവിയിലും ഏറ്റവും കൂടുതല് വായിക്കപ്പെടുന്നത് ഓണ് ലൈന് പത്രങ്ങളും ഇ ബുക്കുകളും ബ്ലോഗുകളും ഒക്കെതന്നെയായിരിക്കും.
ReplyDeleteബ്ലോഗുകളിലും ധാരാളം നല്ല എഴുത്തുകാരുണ്ട് കൂടാതെ പല മുഖ്യധാരാ എഴുത്തുകാരും ഇപ്പോള് ബ്ലോഗില് വരുന്നുണ്ട് അത് ഈ മാധ്യമത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം മനസ്സിലാകികൊണ്ട് തന്നെയായിരിക്കുമല്ലോ.
എഴുതാന് കഴിവുള്ള/ആഗ്രഹമുള്ള ധാരാളം പേര്ക്ക് തങ്ങളുടെ ശേഷി മറ്റൊരു ഇടപെടലുകളും കൂടാതെ പ്രകടിപ്പിക്കാന് വേദിയൊരുക്കിയ ബ്ലോഗിന്റെ ഭാവിശോഭനമാണ്.
സജീം തട്ടത്തുമലയുടെ അഭിപ്രായമാണു എനിക്കും.ഈ അച്ചടി എഴുത്തുകാര്ക്ക് മിക്കവര്ക്കും മൌസും കീബോര്ഡും ഉപയൊഗിക്കാന് പോലും അറിയില്ല. പിന്നെ പുതുതായ് ആരേയും ഇവരൊന്നും നന്നാവാന് വിടില്ല. ഇവിടെയുള്ള മിക്ക എഴുത്തുകാര്ക്കും ഒരു ഗോഡ് ഫാദര് ഉണ്ട്. അവര് മുഖേനയാണു എഴുത്തിന്റെയും എഴുത്ത്കാരന്റേയും വളര്ച്ച.
ReplyDeleteബ്ലൊഗിനു അതിന്റേതായ പരിമിതികള് ഉണ്ട്. പരിചയ സമ്പന്നനായ ഒരു എഡിറ്ററുടെ കൈപ്പാട് പതിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നത് തന്നെ. എന്നിരുന്നാലും വളരെ കുറ്റമറ്റ രചനകള് ബ്ലോഗില് വരുന്നുണ്ട്. എഴുതി എഴുതിതന്നെയല്ലെ നന്നാവുക, പല എഴുത്തുകാരുടെയും പഴയ കാല കഥകളും ഇപ്പഴ്ത്തേതും വായിച്ചാല് മനസ്സിലാകും ആ വിത്യാസം.പിന്നെ സര്ഗാത്മകത,അത് ഉള്ളില് ഉണ്ടെങ്കില് പുറത്ത് വരുക തന്നെ ചെയ്യും.
ഇനി സൈബര് വായനയുടെ കാലമാണു.ഇപ്പഴത്തെ കുട്ടികള് വായിക്കുന്നത് ഇ ബുക്കുകാളാണു. നൂറ്റമ്പതോളം ബുക്കുകളാണു എന്റെ മകന് മൊബൈലില് ഡൌണ്ലോഡ് ചെയ്ത് വെച്ചിരിക്കുന്നത്.അച്ചടി മരിക്കൂന്നൂന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാന് വിലപിച്ചിട്ടെന്ത് കാര്യം.
ചവറുകള് അധികമാവുന്നത് ബ്ലോഗ് സാഹിത്യത്തെ സാരമായി ബാധിക്കുന്നു എന്നത് സത്യം. പ്രിന്റ് മീഡിയയില് ഉള്ളതെല്ലാം പുണ്യം ഒന്നുമല്ലല്ലോ. അത് പോലെ ഓണ്ലൈന് സാഹിത്യത്തിലും കാണും. എച്ചിക്കാനം ഒരു അര്കഷിതാവസ്ഥ ഫീല് ചെയ്യുന്നുണ്ടോ എന്ന് സംശയം.
ReplyDeleteപിന്നെ ഇന്ന് ഓഫീസില് പോയി ജോലി ചെയ്യുന്ന എത്ര പേര് പ്രിന്റെഡ് പത്രങ്ങള് വായിക്കുന്നുണ്ട്. ഒരു ചുളുക്ക് പോലും ഇല്ലാതെ കിടക്കുന്ന പ്രിന്റെഡ് പത്രങ്ങള് വൈകുന്നേരം ഓഫീസ് വിടുമ്പോള് കാണുന്നത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ. മിക്കവാറും ഓണ്ലൈന് പത്രങ്ങളെ ആശ്രയിക്കുന്നു. ഇത് ഒരു സ്വാഭാവിക വളര്ച്ചയാണ്. താമസിയാതെ ഓണ്ലൈന് വായനയിലേക്ക് ലോകം മാറും. നിഷ്കളങ്ക മൃഗങ്ങള് അതില് കുരുങ്ങി ചാവാതിരിക്കട്ടെ.
സന്തോഷ് എച്ചിക്കാനത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തോടു വിയോജിക്കുക മാത്രമല്ല ശക്തി ആയി പ്രതിഷേധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ReplyDeleteസാഹിത്യം പണ്ട് താളി ഓലയിലാണ് എഴുതിയിരുന്നത്.പിന്നീട് മഷി മുക്കി എഴുത്തായി, ഫൌണ്ടന് പേന വന്നു, ഇപ്പോള് ബോള് പേനയും. സര്ഗാത്മക എഴുത്തുകാരന് പേനക്ക് പകരം മൌസും കീപാഡും ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് അയാളുടെ സര്ഗാത്മകതക്ക് എന്തെങ്കിലും കുറവ് സംഭവിക്കുന്നുണ്ടോ?!
നമുക്ക് വിഷയത്തില് നിന്ന് മാറി ഒന്ന് ചിന്തിക്കാം. ആരു എന്ത് എഴുതിയാലുംപത്രക്കാര് അത് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചേ മതിയാകൂ എന്ന് ഒരു നിയമം ഉണ്ടായി എന്ന് സങ്കള്പ്പിക്കുക.അങ്ങിനെ ഒരു അവസ്ഥയില് ഇന്ന് ബ്ലോഗിന്റെ സ്ഥിതി ആയിരിക്കും പത്രങ്ങളിലും വാരികയിലും.ആരു എന്ത് എഴുതി അയച്ചാലും അത് അച്ചടിച്ചു വരും. അവിടെയും മിന്നല് പോലെ വന്ന് പോകുന്നവര് കാണും.കഥയില്ലാത്ത രചനകള് കാണും. ക്ഷുദ്ര രചനകള് കാണും.അപ്പോഴും സര്ഗാത്മക രചനകള് വേറിട്ടു നില്ക്കും. വായിക്കേണ്ടവര് അത് വായിക്കും. ഇവിടെ ബ്ലോഗും ആനുകാലികങ്ങളുമായുള്ള വ്യത്യാസം ബ്ലോഗിന് എഡിറ്റര് ഇല്ലാ എന്നത് മാത്രമാണ്. ഇവിടെയും സര്ഗാത്മക സാഹിത്യകാരന്മാര് ഉണ്ട്. അവരുടെ രചനകള് ബ്ലോഗില് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നുമുണ്ട്. ഒരു പക്ഷേ ഈ എഡിറ്റര് പുംഗവന്മാരുടെ കാലു നക്കാന് മടികാരണം തന്റെ രചന ആ മഹാനുഭാവന്മാര്ക്ക് അയച്ച് തളര്ന്ന് ഇപ്പോല് ബ്ലോഗില് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയായിരിക്കാം.പക്ഷേ പത്രത്തില് വന്നില്ലാ എന്ന കാരണത്താല് ആ സര്ഗാത്മകത സര്ഗാത്മകത അല്ലാതായി മാറുമോ.
സാഹിത്യ രംഗം ചില മഹാ സാഹിത്യകാരന്മാര് പീടിച്ച് വെച്ച് അവരുടെ സാമ്രാജ്യത്തില് മറ്റാരെയും കടത്താതെ അങ്ങിനെ വാണരുളുകയാണ്.അവിടെ പ്രസിദ്ധി ഇല്ലാത്ത ഒരുവന് തന്റെ രചന വെളിച്ചം കാണാന് ബ്ലോഗ് മാത്രമേ വഴിയുള്ളൂ.
ഇപ്പോള് ബ്ലോഗ് ശിശു പരുവത്തിലാണ്. ആരെന്ത് പറഞ്ഞാലും നാളത്തെ ലോകം ബ്ലോഗിന്റേതാണ്.
സര്ഗാത്മകതയും സൈബര് ലോകവും രണ്ടായി കാണുക.അതോ താളി ഓലയില് തന്നെ രചിച്ചാലേ സര്ഗാത്മകത ഉണ്ടാകുള്ളുവോ?!കഷ്ടം!!!
ഏതൊരു കലാസൃഷ്ടിയും നല്ലതോ ചീത്തയോ ആകുന്നത്, അത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന മാധ്യമത്തിന്റെയോ സൃഷ്ടികര്താവ് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന വിഭാഗത്തിന്റെയോ പ്രത്യേകത കൊണ്ടല്ല.എവിടെ അവതരിച്ചാലും ആരെഴുതിയാലും ഒരു കലാ സൃഷ്ടി സര്ഗ്ഗാത്മകമാകുന്നതും, ചിലതെങ്കിലും കാലാതിവര്ത്തിയാകുന്നതും, അനുവാചകനെ ഉദാത്തമായ അനുഭൂതിയുടെ മേഖലകളിലേക്കാനയിക്കാന് അതിനുള്ള കഴിവു കൊണ്ടു മാത്രമാണു.ബ്ളോഗില് വന്നതു കൊണ്ടോ, പത്രമാസികകളിലോ പുസ്തകരൂപത്തിലോ വന്നതു കൊണ്ടോ മാത്രം ഒരു സൃഷ്ടി മെച്ചപ്പെട്ടതാകണമെന്നില്ല.പെണ്ണെഴുത്ത്,ദളിതെഴുത്ത്,ദക്ഷിണാഫ്രിക്കന്,ലാറ്റിനമേരിക്കന്,പാശ്ചാത്യ-പൗരസ്ത്യ വേര്തിരിവുകളിലും കാര്യമില്ല.കഥയില്ലായ്മയെഴുതി പെണ്ണെഴുത്തിന്റെ പേരില് വിലസുന്നവരും ഒന്നാന്തരം കഥകളെഴുതിയിട്ടും പെണ്ണെഴുത്തിന്റെ വേലിക്കെട്ടിനകത്തു മാത്രം തളക്കപ്പെട്ടവരും ഇവിടെയുണ്ട്.ദളിതെഴുത്തും തഥൈവ.ശരന് കുമാര് ലിംബാളയേക്കാള് എത്രയോ മെച്ചമാണു സാറാ തോമസ്. (ദൈവ മക്കള് ഒന്നു വായിക്കുക)
ReplyDeleteആരുടേയും കാലു പിടിക്കാതെയും എഡിറ്ററുടെ കത്രികക്കിരയാവാതെയും സ്വന്തം രചന പ്രസിദ്ധീകരിക്കാന് കഴിയുന്നു എന്നതാണു ബ്ളോഗിന്റെ മെച്ചം.അതു തന്നെയാണതിന്റെ ദോഷവും.കവിതയെന്ന പേരില് ബ്ളോഗില് വരുന്ന ഏതാണ്ടെല്ലാം തന്നെ മറ്റൊരു പേരിട്ടു വിളിക്കാവുന്ന പുതിയ ഒരു കലാ വൈകൃതമായിട്ടേ എനിക്കു തോന്നിയിട്ടുള്ളു.കവിത്വ സിദ്ധി തൊട്ടു തീണ്ടിയിട്ടില്ലാത്ത കേവല കവിയശ്ശ:പ്രാര്ത്ഥികളേക്കൊണ്ടു ബ്ളോഗു നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു- കമന്റുകള് കൊണ്ടു പരസ്പരം പുറം ചൊറിയുന്നവര്.എന്നാല്, വല്ലപ്പോഴും ചില നല്ല കവിതകളും എച്മിക്കുട്ടിയേപ്പോലുള്ളവരുടെ ഒന്നന്തരം കഥകളും (ദൈവത്തിന്റെ വിരലുകള് ഗിത്താര് വായിക്കുമ്പോള്) ബ്ളോഗില് വായിക്കാന് കിട്ടുന്നുണ്ട്.
ബ്ളോഗില് മത്രമല്ല എല്ലായിടത്തും വാല്നക്ഷത്രങ്ങള് ഉദിക്കാറുണ്ട്.
നാളെ ചിലപ്പോള് ബ്ളോഗില് ഒരു ശുക്രനക്ഷത്രം പ്രത്യക്ഷപ്പെടില്ലെന്നുണ്ടോ..
വലിയ എഴുതി തെളിഞ്ഞവരൊക്കെ ഇതും ഇതിലപ്പുറവും പറയും...!
ReplyDeleteപക്ഷേ എത്രയെത്ര പേരാണ് ബ്ലോഗ്ഗിൽ കൂടി എഴുതി തെളിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്..!
പിന്നെ സർഗ്ഗാത്മകമാവാത്തത് അവർ എഴുത്തിനെ സീരിയസ് ആയി എടുക്കാത്തത് കൊണ്ടാണ് കേട്ടൊ മുക്താർ.
ഏച്ചിക്കാനത്തിന്റെ അഭിപ്രായം വളരെ പോസിറ്റീവ് ആയി എടുക്കണം എന്ന് തന്നെയാണ് തോന്നുന്നത്.
ReplyDeleteവാല്നക്ഷത്രം എന്ന പ്രയോഗം വളരെ ശക്തമാണ്. കാഴ്ചയ്ക്ക് നല്ല പ്രഭയുണ്ടാവുമെങ്കിലും ആ പ്രഭയുടെ ദൈര്ഘ്യം തുലോം തുച്ഛം ആയിരിക്കും. സാഹചര്യവും സമയവും അനുകൂലമാവുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം ബ്ലോഗെഴുതുന്നവരാണ് ഭൂരിപക്ഷവും. നല്ല കഴിവുള്ള ആളുകള് പോലും തിരക്കുകളില് പെടുമ്പോള് എഴുത്ത് നിര്ത്തുന്നതിനു ബൂലോകത്ത് ഉദാഹരണങ്ങള് ഏറെയാണ്. പരന്ന വായനയുടെ അഭാവം പലരെയും തുടങ്ങിയെടത്ത് തന്നെ നിര്ത്തിക്കളയുന്നു.
ബ്ലോഗിനപ്പുറം തന്റെ വായനയും എഴുത്തും വ്യാപിപ്പിക്കണമെങ്കില് ഏച്ചിക്കാനം പറഞ്ഞത് പോലെ എഴുത്തിനെ ആത്മാവുപോലെ കൊണ്ട് നടക്കുക തന്നെ വേണം. പക്ഷെ, ഈയൊരു കാര്യസാധ്യത്തിന് 'കൈയ്യെഴുത്തുകാരും' സഹകരിക്കണം. സിനിമാ രംഗത്തുള്ളവര് സീരിയല് രംഗത്തുള്ളവരെ കാണുമ്പോലെയാണ് പലപ്പോഴും ബ്ലോഗേഴുത്തുകാരോട് 'കൈയ്യെഴുത്തുകാരുടെ' സമീപനം. ഇതും മാറുക തന്നെ വേണം.
എച്ചിക്കാനത്തിന്റെ സ്വപ്നം പോലെ ആകാമായിരുന്നു .പക്ഷെ.........
ReplyDeleteഒരു കാലത്ത് പ്രവാസി എഴുത്തുകാര്ക്ക് ആത്മാവില്ലാ എന്നായിരുന്നു പരാതി . ഇപ്പോള് പ്രവാസ മേഖലയില് നിന്നും കാമ്പുള്ള രചനകള് ഉണ്ടാകുമെന്ന് (ആടുജിഇവിതം, ബര്സ, മരുഭൂമിയുടെ ആത്മകഥ ...) നട്ടിലെ എഴുത്ത് തമ്പുരാക്കന്മാര് സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ മുഖ്യധാര മാധ്യമങ്ങളില് വരുന്ന സൃഷ്ടികളെക്കാള് കൂടുതല് ബ്ലോഗ് എഴുത്ത് സ്രദ്ധിക്കപെടുകയും ബ്ലോഗു സാഹിത്യങ്ങള് പ്രിന്റു രൂപത്തില് ഇറങ്ങാന് തുടങ്ങുകയും ചെയ്യുമ്പോള് ഉള്ള ഒരു അഭിപ്രായം മാത്രമായി ഇതിനെ കണ്ടാല് മതി. മലയാളത്തിലെ സര്ഗ സാഹിത്യത്തിലെ ചവറുകള് കാണണമെങ്കില് നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പുസ്തക ശാലകളില് ചെന്നാല് മതി ഒരാളും കൈകൊണ്ടു പോലും തൊടാത്ത , കേട്ടുപോലും പൊട്ടിക്കാത്ത ഒരുപാട് പുസ്തകങ്ങള് നിങ്ങള്ക്കവിടെ കാണാന് കഴിയും . നമ്മുടെ പത്രങ്ങളിലും ആനുകാലികങ്ങളിലും ഒരു കഥയോ , കവിതയോ, ഒരു കത്തോ പ്രസിദ്ധീകരിക്കണമെങ്കില് എത്ര പരിശ്രമിച്ചാലും ഒരു പുതിയ എഴുത്തുകാരന് സാധിക്കുന്നില്ല . അതെല്ലാം എഴുത്ത് ഉപജീവനമാക്കിയവര് കൈയ്യടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. ബ്ലോഗു എഴുത്തുകള്ക്ക് ഒരുപാട് പേരുടെ സര്ഗ വാസനകളെ പുറത്തുകൊണ്ടു വരാന് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സര്ഗ സാഹിത്യത്തിലെ പോലെ അതില് കാമ്പുള്ളതും കാമ്പില്ലാത്തതും ഉണ്ടെങ്കിലും.
ReplyDeleteഅയ്യോ..ഞാനിവിടെ വന്നിട്ടുമില്ല, ഇത് വായിച്ചിട്ടുമില്ല,
ReplyDeleteഎന്തെരായാലും ഹാഷിം പറഞ്ഞതിനോട് അനുകൂലിക്കുന്നു,
ആശംസകൾ, ചർച്ചകൾ നടക്കട്ടെ
സന്തോഷ് എച്ചിക്കാനം പറഞ്ഞത് അത്ര വലിയ പാതകം ഒന്നുമല്ല ഒറ്റവായനയില്
ReplyDeleteപക്ഷെ, വൈകാരികമായ നിലയില് ആ അഭിപ്രായത്തെ സമീപിക്കുമ്പോള്
സ്വാഭാവികമായും ബ്ലോഗെഴുത്തുകാര് (ബ്ലോഗില് മാത്രം എഴുതുന്നവര്) പ്രകോപിതരാകും .
സാഹിത്യം എന്തിനു വേണ്ടി എഴുത്ത് എന്തിനു വേണ്ടി എന്നതൊക്കെ ചര്വ്വണം നടത്തിക്കഴിഞ്ഞ വിഷയങ്ങളാണ്.
അപ്പോള് ബ്ലോഗ് എഴുതുന്നത് എന്തിനു വേണ്ടി എന്ന് ചര്ച്ച ചെയ്യുക വിഫലവും വിഡഡിത്തവുമായിരിക്കും .
ഇവിടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തെക്കുറിച്ച് സജിം തട്ടത്തുമല കാര്യമാത്ര പ്രസക്തമായി പ്രതികരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
അദ്ദേഹത്തോട് തീര്ച്ചയായും യോജിക്കുന്നു.
അരുണ് ചുള്ളിക്കല് പറഞ്ഞ കാര്യം തീര്ത്തും ശ്രദ്ധയര്ഹിക്കുന്നതാണ്.
നാല് വര്ഷത്തോളമായി ഞായറാഴ്ച്ചകള് ഒഴികെ അച്ചടിപ്പത്രങ്ങള് ഞാന് വായിക്കുന്നത് അപൂര്വ്വമാണ്.
വലിയൊരു ശതമാനം ആളുകള് പത്ര വായന എന്ന ശീലം തന്നെ ഇല്ലാത്തവരാണ്.(വായന എന്ന് പറയുന്നതാകും കൂടുതല് ശരി.)
ഏച്ചിക്കാനത്തിന്റെ അഭിമുഖത്തില് തുടര്ന്നു പറയുന്നതും നമുക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാം
കേരളം പോലെ ഉള്ള ഒരു നാട്ടില് എഴുത്ത് ഉപജീവനമാക്കാന് നിലവിലെ സാഹചര്യം അനുവദിക്കില്ല എന്ന ബോധ്യം അദ്ദേഹം നമ്മോടു പങ്കു വെക്കുന്നുണ്ട്.
അപ്പോള് എഴുത്ത് എന്നത് ഉപജീവന മാര്ഗ്ഗത്തിനപ്പുറം ആര്ക്കും സൌകര്യം ഉണ്ടെങ്കില് (ഉണ്ടെങ്കില് മാത്രം ) ചെയ്യാവുന്ന ഒന്നാണ്.
അവിടെ നിബന്ധനകള് ഇല്ല. ഇന്നതേ എഴുതാകൂ എന്നും ഇല്ല.
എന്റെ പ്രൈമറി സ്കൂള് കാലത്ത് ഒരു കൂട്ടുകാരന് ഇരുന്നൂറു പേജിന്റെ നോട്ടു പുസ്തകത്തില് നോവലുകള് എഴുതിയിരുന്നു.
ഞങ്ങളൊക്കെ അത്ഭുതത്തോടെയും ആരാധനയോടെയും അവനെ വായിച്ചിരുന്നു.
അവന് സാധാരണ കുടുംബത്തില് നിന്നുള്ളവന് ആയതു കൊണ്ട് ഒരു സാഹിത്യ മത്സരത്തിലും അവനെ സ്കൂളില് നിന്നും കൊണ്ട് പോയിരുന്നില്ല.
എല്ലായിടത്തും അധ്യാപകരുടെ മക്കള് മാത്രം പോയി (മത്സരിച്ചു തോറ്റു ) സാധാരക്കാര്ക്ക് , ഗോഡ് ഫാദര്മാര് ഇല്ലാത്തവര്ക്ക് എല്ലായിടത്തും അവഗണ തന്നെയാണ്.
സ്വയം പ്രസാധകനാകുന്ന ബ്ലോഗെഴുത്ത് തീര്ച്ചയായും വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന് (ജനസംഖ്യയിലെ ന്യൂനപക്ഷം മാത്രമാണ് ഇന്ന് നെറ്റ് ലോകത്തുള്ളത് ) ആത്മ പ്രകാശനത്തിന് വഴി നല്കിയിരിക്കുന്നു.
അപ്പോള് തോന്നിയതെല്ലാം എഴുതാന് ഒരാള്ക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ഉള്ളത് പോലെ തങ്ങള്ക്കു തോന്നിയത് മാത്രം പ്രസിദ്ധം ചെയ്യാന് പത്രാധിപര്ക്കും അധികാരം ഉണ്ട്.
ഈ അധികാരത്തെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യുമ്പോള് അതിന്റെ പോസിറ്റീവും നെഗറ്റീവും ആയ വശങ്ങള് തീര്ച്ചയായും ഉണ്ടാകും.
മലയാള ഭാഷാ പദങ്ങള്, വ്യാകരണ നിയമങ്ങള് ഇവയൊന്നും അറിയുന്നവര് അല്ല എല്ലാ ബ്ലോഗെഴുത്തുകാരും. ഒരു ഭാഷ മലിനപ്പെടാം എന്നതാണ് ഏറ്റവും ഗൌരവമായ ബ്ലോഗിലെ വെല്ലുവിളി.അത് നേരിടാന് ഭാഷ സാഹിത്യ ഇന്സ്ട്ടിട്ട്യൂട്റ്റ് പോലെയുള്ള സ്ഥാപനങ്ങള് മുന്നോട്ടു വരുമെന്ന്
(നെറ്റില് മലയാളത്തെ അറിയാനുള്ള ശബ്ദ താരാവലി പോലെ കൂടുതല് സൌകര്യങ്ങള് ) നമുക്ക് പ്രത്യാശിക്കാം.
വാല് നക്ഷത്രം പോലെ പെട്ടെന്ന് അസ്തമിച്ചു പോകാനുള്ള കാരണവും ഏച്ചിക്കാനം തന്നെ പറയുന്നുണ്ട് .
എഴുത്തിനെ ആത്മാവില് കൊണ്ട് നടക്കാന് , (അതായത് നിരന്തരമായ സാഹിത്യ സാധന) ആയിരത്തിലൊരു ബ്ലോഗ്ഗര് തയ്യാറായാല് നമുക്ക് സന്തോഷിക്കാം.
ജോലിയുടെ സൗകര്യം കൊണ്ട് മാത്രമാണ് പലരും (ഞാനടക്കം) ബ്ലോഗില് എത്തിപ്പെട്ടത്.
അല്ലാതെ എഴുതിയിരുന്നവര് സ്വകാര്യമായി ഡയറിയിലും മറ്റുമാണ് അക്ഷരങ്ങളെ സൂക്ഷിക്കുന്നത്.
അവര് എഴുത്തിനെ ആത്മാവില് തന്നെയാണ് കൊണ്ട് നടക്കുന്നത്.
മറ്റുള്ളവര്ക്ക് അത് വായിക്കാന് കിട്ടുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം.
നെറ്റ് സൗകര്യം ഉള്ള , ചിലവഴിക്കാന് സമയം ഉള്ള ഒരാളും ബ്ലോഗിനെ എളുപ്പത്തില് കൈവിടും എന്നെനിക്കു തോന്നുന്നില്ല
എഴുതാനുള്ള വിഭവ ശേഷി തീര്ന്നു എന്ന് തോന്നിയാല് നിറുത്തുമായിരിക്കാം.
സന്തോഷ് എച്ചിക്കാനത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തോടു ശുദ്ധവിവരകേടാണ്. അതൊക്കെ അയാളുടെ കാഴ്ചപാടിന്റെ പ്രശ്നമാണു
ReplyDeleteസന്തോഷ് എച്ചിക്കാനത്തിന്റെ അഭിപ്രായം ശുദ്ധവിവരകേടാണ് .അതൊക്കെ അയാളുടെ കാഴ്ചപാടുകൽ .ഇതിനു വ്യക്തമായ മറുപടിയാണ് കെ. എം .റഷീദ് പറഞ്ഞത്
ReplyDeleteഒരു ക്ലാപ് സന്തോഷിന്..
ReplyDeleteബ്ലോഗിന്റെ സാധ്യതകളെ ഒരിക്കലും സന്തോഷ് തള്ളിപ്പറയുന്നില്ല. ആത്മാവിനോട് അക്ഷരങ്ങളെ ചേർത്തുവച്ച എത്ര ബ്ലോഗെഴുത്തുകാരുണ്ട്..?
ദിനംപ്രതി 300 പോസ്റ്റുകൾ പല ബ്ലോഗുകളിലായി പബ്ലിഷ് ചെയ്യപ്പെടുന്നതിൽ 299-ഉം മോശമാകുമ്പോൾ ഇത്തരം അഭിപ്രായങ്ങളെ ബൂലോകം നേരിടേണ്ടിവരും.
hAnLLaLaTh,
ReplyDeleteതാങ്കളുടെ കമന്റിൽ ഒരു ഭാഗം ഉദ്ധരിക്കുന്നു:
" എന്റെ പ്രൈമറി സ്കൂള് കാലത്ത് ഒരു കൂട്ടുകാരന് ഇരുന്നൂറു പേജിന്റെ നോട്ടു പുസ്തകത്തില് നോവലുകള് എഴുതിയിരുന്നു. ഞങ്ങളൊക്കെ അത്ഭുതത്തോടെയും ആരാധനയോടെയും അവനെ വായിച്ചിരുന്നു.
അവന് സാധാരണ കുടുംബത്തില് നിന്നുള്ളവന് ആയതു കൊണ്ട് ഒരു സാഹിത്യ മത്സരത്തിലും അവനെ സ്കൂളില് നിന്നും കൊണ്ട് പോയിരുന്നില്ല.
എല്ലായിടത്തും അധ്യാപകരുടെ മക്കള് മാത്രം പോയി (മത്സരിച്ചു തോറ്റു ) സാധാരക്കാര്ക്ക് , ഗോഡ് ഫാദര്മാര് ഇല്ലാത്തവര്ക്ക് എല്ലായിടത്തും അവഗണ തന്നെയാണ്.
താങ്കൾ പറഞ്ഞത് വളരെ ശരിയാണ്. പല സ്കൂളുകളിലും ഇന്നും ഈ ഒരു സ്ഥിതി ഉണ്ട്. ഞാൻ ഒരു അദ്ധ്യാപകന്റെ മകനായിരുന്നു. എന്റെ പിതാവ് എന്റെ സ്കൂളിൽ തന്നെ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്നു. പക്ഷെ അദ്ദേഹം എനിക്കുവേണ്ടി സ്കൂളിൽ ഒരു ശുപാർശയും ചെയ്തിരുന്നില്ല. അദ്ധ്യാപകന്റെ മകൻ എന്ന ഒരു ജാഡയും എനിക്കില്ലായിരുന്നു. എന്നാൽ മറ്റു പല സാറന്മാരുടെ മക്കളോടും വലിയ വീടുകളിൽ നിന്നു വരുന്ന കുട്ടികളോടും ചില അദ്ധ്യാപകർക്ക് പ്രത്യേക പരിഗണന ഉണ്ടായിരുന്നു. വിവിധ കഴിവുള്ള എത്രയെങ്കിലും പാവപ്പെട്ട കുട്ടികൾ ആരാലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ നിഷ്പ്രഭരായിപോയിട്ടുണ്ട്.തീർച്ചയായും അന്ന് ബ്ലോഗുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എത്രയോ പേർ ഉയർന്നുവന്നേനെ!
സംഗതികൽ നമുക്ക് മനസിലാകുന്നുണ്ട് എച്ചിക്കാനന്മാരെ, ഇപ്പോൾ നമ്മൾ മാത്രമാണ് വലിയ എഴുത്തുകാരെന്നും പറഞ്ഞ് ഞെളിഞ്ഞുനടക്കാനൊന്നും ആർക്കും കഴിയില്ല. ബ്ലോഗിൽകൂടിയും ഒരുപാട് എഴുത്തുകാർ വളർന്നും പ്രശസ്തരായും കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇനിയും അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും.
കെ.എം.റഷീദ്,
ReplyDeleteതാങ്കൾ പറഞ്ഞത്:
“മലയാളത്തിലെ സര്ഗ സാഹിത്യത്തിലെ ചവറുകള് കാണണമെങ്കില് നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പുസ്തക ശാലകളില് ചെന്നാല് മതി ഒരാളും കൈകൊണ്ടു പോലും തൊടാത്ത , കേട്ടുപോലും പൊട്ടിക്കാത്ത ഒരുപാട് പുസ്തകങ്ങള് നിങ്ങള്ക്കവിടെ കാണാന് കഴിയും . നമ്മുടെ പത്രങ്ങളിലും ആനുകാലികങ്ങളിലും ഒരു കഥയോ , കവിതയോ, ഒരു കത്തോ പ്രസിദ്ധീകരിക്കണമെങ്കില് എത്ര പരിശ്രമിച്ചാലും ഒരു പുതിയ എഴുത്തുകാരന് സാധിക്കുന്നില്ല . അതെല്ലാം എഴുത്ത് ഉപജീവനമാക്കിയവര് കൈയ്യടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. ബ്ലോഗു എഴുത്തുകള്ക്ക് ഒരുപാട് പേരുടെ സര്ഗ വാസനകളെ പുറത്തുകൊണ്ടു വരാന് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സര്ഗ സാഹിത്യത്തിലെ പോലെ അതില് കാമ്പുള്ളതും കാമ്പില്ലാത്തതും ഉണ്ടെങ്കിലും.“
വളരെ വളരെ ശരി! ഇതിനടിയിൽ എന്റെയും ഒപ്പ്!ഒരുഗ്രന്ധശാലാ പ്രവർത്തകനായ എനിക്ക് പുസ്തകശാലകലളുമായി നിരന്തരബന്ധമുണ്ട്. ആരും തൊടാത്ത എത്രയെത്ര സർഗസാഹിത്യങ്ങൾ ചിതലിനുപോലും വേണ്ടാതിരിക്കുന്നു!
എന്റെ ആത്മാര്ത്ഥ സുഹൃത്ത് സജിം തട്ടത്തുമലയെ
ReplyDeleteഅനുകൂലിച്ചു കൊണ്ട് പറയട്ടെ,
സജിമിന്റെ അഭിപ്രായം നൂറു ശതമാനം ശരിയാണ്,
ഈയുള്ളവനും കഥകളും കവിതകളും എഴുതാറുണ്ട്. മുഖ്യധാരാ എഴുത്തുക്കാര്
അവരുടെ ആദ്യത്തെ കഥാനുഭവവും, അത് എഡിറ്റര് തിരിച്ചയച്ച സംഭവവും,
മുന്പ് അവരുടെ സംഭാഷനങ്ങളിലൂടെ ഞാന് വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. അന്നേ എഡിറ്റര് എന്ന് പറഞ്ഞാല് ഈയുള്ളവന് പേടി സ്വപ്നമാണ്.
അത് കാരണം ഒരു കഥപോലും ഈയുള്ളവന്
ആനുകാലികങ്ങളില് അയച്ചു കൊടുത്തിട്ടില്ല.
ഇന്റര്നെറ്റും ബ്ലോഗും ഉണ്ടായ ശേഷമാണ്
ഈയുള്ളവന് എഴുതാനുള്ള ധൈര്യമെങ്കിലും ഉണ്ടായത്,
എന്റെ കഥകള് പലര്ക്കും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു എന്ന്
അപ്പപ്പോള് ബ്ലോഗിലൂടെ അറിയാനും കഴിയുന്നു,
പോസ്റ്റിന്റെ പ്രിന്റൌട്ട് വായിച്ചവരൊക്കെ
തീര്ച്ചയായും പുസ്തമാക്കണമെന്നു അഭിപ്രായപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.തീര്ച്ചയായും ഞാന് ഇന്റെര്നെട്ടിനോടും ബ്ലോഗിനോടും കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
സജിമിന് വീണ്ടും നന്ദി പറയുന്നു.
സജിം,ബലേ ഭേഷ്.
ഓ പിന്നേ... നമ്മളെ പോലുള്ള നിലാവെളിച്ചങ്ങള് (ബഷീറു പറന്ഞ തലയില് നിലാവെളിച്ചമുള്ള വാല്നക്ഷത്രങ്ങള്) കൊറച്ചെങ്കിലും വിടുവായിത്തം പറന്ഞു വെളിച്ചം പരത്തുകയും... അത് കിട്ടുന്ന സമയം മുഴുവനും പരിപോഷിപിച്ച് പുഷ്ടിപ്പെടുത്തുകയും, ഗോപുമോന്റെ 'കിഴി' മുതല് അമേരിക്കയുടെ രാജ്യപ്രശ്നങ്ങളും ചര്ച്ച ചെയ്യുകയും... അതു മുഖേന കൊറച്ച് വെളിച്ചം പരത്തേം ചെയ്തീനെങ്കില് നമ്മള് ബയങ്കരം തന്നയാ.. ഇയാക്ക് മൂത്ത അസൂയ സമൂസേം ഉന്നക്കായും സദ്യേം കിട്ടാത്തേയ്ന്റെ!
ReplyDeleteഅല്ലാതെ പിന്നെ ആയ്സിബി.... നമ്മടെ കുത്തിക്കുറിക്കല് ഞമ്മക്ക് ഇമ്മിണി ബല്യ ഒന്ന് തന്നെയാ!.സർഗാത്മകരംഗത്ത് മഴിയും നിറം മങ്ങിയ കടലാസും വിപ്ലവം സൃഷ്ടിക്കാൻ പണ്ട് പര്യാപ്തമായെങ്കിൽ ഇന്ന് ബ്ലോഗ് അതേ ധർമ്മമാണ് ചെയ്യുന്നത്. എഴുത്ത് മൂത്ത്, അതിന്റെ ആത്മാവും പേറി നടക്കാതെ ഒരു ദിവസം ബ്ലോഗ്ഗ് നിർമ്മിച്ച് വീട്ടുവിശേഷം എഴുതിാ വഴി തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്തവരല്ല ബ്ലോഗന്മാർ.ഒരു ബ്ലോഗ് ജനിക്കുന്നതിനു പിന്നിൽ മിക്ക ബ്ലോഗൻമാർക്കും ദൂ:ഖ കഥകളുണ്ട്.ആ പ്രയാസങ്ങൾ തന്നെയാണ് ബ്ലോഗന്റെ "സർഗാത്മക ആത്മാവ്".
ReplyDeleteഏച്ചിക്കാനം എന്റെ പ്രിയ കഥകാരനാണ്.അദ്ദേഹത്തേക്കുറച്ച് ഞാൻ ആദ്യമറിഞ്ഞുതുടങ്ങിയതാകട്ടെ ഏതൊക്കെയോ ബ്ലോഗന്മാരുടെ നിരൂപണങ്ങളിലൂടെയും...