ഞാനിപ്പോള്‍ ഒരു പ്രവാസിയാണ്. റിയാദ് എയര്‍ പോര്‍ട്ടില്‍ വന്നിറങ്ങുമ്പോള്‍ വല്ലാത്തൊരവസ്ഥയിലായിരുന്നു ഞാനും. പിറ്റേന്നു തന്നെ തിരിച്ചു പോയാലോഎന്നായിരുന്നു ചിന്ത. ഒരു റമദാനിലാണ് സഊദിയില്‍ കാലുകുത്തിയത്. രാവും പകലുമില്ലാത്ത പണി. നടുവൊടിഞ്ഞെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മതിയല്ലൊ..
സമയം പോയിക്കിട്ടുന്നേയില്ല. മണിക്കൂറുകള്‍ക്ക് ദിവസങ്ങളുടെ ദൈര്‍ഘ്യം. ഒരു ദിവസം ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂറുതന്നെയല്ലെ...! ആകെയൊരു പങ്കപ്പാട്. വന്നു കുടുങ്ങി. പുറത്തിറങ്ങാന്‍ പേടി. ഇഖാമ കയ്യില്‍ കിട്ടിയിട്ടില്ല. വല്ല പോലീസും പൊക്കിയാലോ.. അറബിച്ചെക്കന്മാര്‍ കൈകാര്യം ചെയ്തേക്കുമോ.. ഭാഷയും വല്ല്യ പിടിയില്ല. എന്തു ചെയ്യാന്‍.. കൂട്ടിലിട്ട മെരുകിനെപ്പോലെ..
ചിലര്‍ ഇവിടെ പത്തും ഇരുപതും മുപ്പതും വര്‍ഷങ്ങളായി എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആശ്ചര്യവും കൗതുകവുമായിരുന്നു. എങ്ങനെ ഇത്രയും വര്‍ഷങ്ങള്‍...
ഞാന് പറഞ്ഞു, ഒരു വര്‍ഷം.. ഏറിവന്നാല്‍ രണ്ടു വര്‍ഷം... അതില്‍ക്കൂടുതല്‍...
എല്ലാ പ്രവാസികളും ആദ്യ ദിനങ്ങളില്‍ പറയുന്നതാണിത്.. ഞങ്ങളും ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയായിരുന്നു പറഞ്ഞിരുന്നത്.നാലോ അഞ്ചോ മാസം കഴിയുമ്പോള്‍ നിനക്ക് മനസ്സിലാവും എങ്ങനെയാണ് ഞങ്ങള്‍ ഇത്രയും കാലം ഇവിടെ നിന്നതെന്ന്.. ഇന്നലെ വന്നതു പോലെയാണ് ഞങ്ങള്‍ക്കിപ്പോഴും അനുഭവപ്പെടുന്നത് എന്നൊക്കെയായിരുന്നു അവരുടെ സംസാരങ്ങള്‍..
ഇരുപതു വര്‍ഷത്തിലേറെയായി ഇവിടെ ജോലിചെയ്യുന്ന ഒരാളോട് ഞാന് ചോദിച്ചു.., ഒരു തിരിച്ചു പോക്കിനെക്കുറിച്ച്...?
അയാള്‍ ദീര്‍ഘമായൊന്ന് നിശ്വസിച്ച് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി കുറച്ച് നേരം നിന്നു. പിന്നെ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ അയാളെന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
വീട്ടില്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും സുഖം തന്നെയല്ലെ..
മറ്റൊരു പതിനെട്ട് വര്‍ഷത്തെ പ്രവാസത്തോട് ഞാനിതേ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിച്ചു.
അതിനെക്കുറിച്ചാലോചിക്കുമ്പോള്‍ വല്ലാത്തൊരു ഭയമാണെനിക്ക്.. നാട്ടില്‍ ചെന്നിട്ട് നമ്മളെന്ത് ചെയ്യാനാണ്. രണ്ടോ മൂന്നോ കൊല്ലം കഴിയുമ്പോള്‍ രണ്ടോ മൂന്നോ മാസത്തെ ലീവിനു നാട്ടിലേക്ക് പോയാല്‍ ലീവു കഴിയും മുന്‍പ് തിരിച്ചു പോരാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതനാവുന്ന ഒരു പ്രവാസിയാണ് ഞാന്. ചെന്നിറങ്ങിയതിന്റെ പിറ്റേന്നു മുതല്‍ വീട്ടുകാര്‍ക്കും നാട്ടുകാര്‍ക്കുമറിയേണ്ടത് എന്നാണ് തിരിച്ചു പോകുന്നതെന്നാണ്. പ്രവാസം അവസാനിപ്പിച്ച് നാട്ടില്‍ പോയാല്‍ പിന്നെ തിരിച്ചുവരാന്‍ ഒരിടമെവിടെ സുഹ്യത്തെ...
മറ്റൊരു പതിനാലു വര്‍ഷത്തെ പ്രവാസം പറഞ്ഞു,
രണ്ടോ മൂന്നോ വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞാല്‍ നീ ഇങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം ചോദിക്കുമായിരുന്നില്ല. പ്രവാസികള്‍ എങ്ങോട്ട് തിരിച്ചു പോകാനാണ്. തിരിച്ചു പോകാനൊരിടമുണ്ടോ അവര്ക്ക്. നാട്ടിലും വിദേശത്തും പ്രവാസിയാണവന്‍. ഒരഭയാര്‍ഥിയെപ്പോലെ, സ്വന്തം അസ്ഥിത്വമില്ലാത്തവന്‍... ശരീരമില്ലാത്തവന്‍... ആത്മാവില്ലാത്തവന്‍... വികാര വിചാരങ്ങളില്ലാത്തവന്‍... വോട്ടവകാശം പോലുമില്ലാത്തവന്‍... ഒരു പ്രവാസിയുടെ സാന്നിധ്യത്തെക്കാള്‍ വീട്ടുകാരും നാട്ടുകാരും അവനില്‍ നിന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് മറ്റു ചിലതാണ്... പ്രഷര്‍... ഷുഗര്‍... പ്രമേഹം... കൊളസ്ട്രോള്‍... പ്രവാസികള്‍ക്ക് പരമ സുഖമല്ലെ ഇവിടെ. പിന്നെ എന്തിനാണൊരു തിരിച്ചുപോക്കിനെക്കുറിച്ചാലോചിച്ച് മൂഡു കളയുന്നത്...
പന്ത്രണ്ടു വര്‍ഷത്തെ ഒരു പ്രവാസം പറഞ്ഞു,
നാലു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എല്ലാം നിര്‍ത്തി തിരിച്ചു പോയതാണ് ഞാന്. ഒരു വര്‍ഷം നാട്ടില്‍ പല പണികളുമായി കൂടി. നമ്മുടെ സാന്നിധ്യത്തെക്കാള്‍ മറ്റു പലതുമാണ് നമ്മില്‍ നിന്നും നമ്മുടെ വേണ്ടപ്പെട്ടവര്‍ എന്നു കരുതുന്നവര്‍ പോലും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതെന്ന് തിരിച്ചറിയുമ്പോള്‍ മറ്റൊരു വിസക്ക്... കടമകളും കടപ്പാടുകളും ബാധ്യതകളും ഏറ്റെടുക്കുക എന്നതുപോലെത്തന്നെ ഇവയെല്ലാത്തില്‍ നിന്നുമുള്ള ഒളിച്ചോട്ടം കൂടിയാണ് ചിലപ്പോള്‍ പ്രവാസം. കുഴലും ഡ്രാഫ്റ്റും കാത്തിരുന്നു ശീലിച്ചവര്‍ക്ക് അതു മുടങ്ങുമ്പോഴുണ്ടായേക്കാവുന്ന മുറുമുറുപ്പ് മണിയറയിലെ രസം കെടുത്തിത്തുടങ്ങുമ്പോള്‍ രണ്ടാം പ്രവാസത്തിന് സമയമാകുന്നു. അവിടെ പിന്നെയൊരു മടങ്ങിപ്പോക്കിന് പ്രസക്തിയില്ല.
പതിനേഴു വര്‍ഷത്തെ ഒരു പ്രവാസം പറഞ്ഞതിങ്ങനെയാണ്,
പ്രവാസം സുഖമുള്ള ഒരനുഭവമാണ്. ഒരു പ്രത്യേക സുഖം. ആ സുഖം ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങിയാല്‍ പിന്നെയൊരു മടങ്ങിപ്പോക്കിനെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. അതു പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവില്ല. അനുഭവിച്ചു തന്നെ അറിയണം...
ഇപ്പോള്‍ ഞാന് സഊദിയില്‍ എത്തിയിട്ട് അഞ്ചു മാസം കഴിയുന്നു. ഇഖാമ കിട്ടി. പണിയും ലെവലായി. റോഡിലൂടെ ഇറങ്ങി നടക്കാന്‍ ഒരു ബേജാറുമില്ല. ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന നാടുപോലെ... മണിക്കൂറുകള്‍ക്കും ദിവസങ്ങള്‍ക്കും ദൂരം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. നാടും വീടും മനസ്സില്‍ നിന്നും മാഞ്ഞ് മാഞ്ഞ് ഇല്ലാതായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. റിയാലുകള്‍ മനസ്സില്‍ ഇടം നേടുന്നു....
അതെ, പ്രവാസം ഒരു സുഖമായി അനുഭവപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...എനിക്കും!
സ്വസ്ഥം, സുഖം, സുന്ദരം... റിയാലുകളേ നമ:
ഷുഗര്‍, പ്രഷര്‍, പ്രമേഹം, കൊളസ്ട്രോള്‍... സകല ഭൂത പിശാചുക്കള്‍ക്കും നമോവാകം!
.
16 comments:
- Latheef Nallalam പറഞ്ഞു...
- Very Good Post... Congratulations Mukthar...
- February 22, 2009 2:45 AM
- മലയാ‍ളി പറഞ്ഞു...
- സ്വസ്ഥം, സുഖം, സുന്ദരം... റിയാലുകളേ നമ: ഷുഗര്‍, പ്രഷര്‍, പ്രമേഹം, കൊളസ്ട്രോള്‍... സകല ഭൂത പിശാചുക്കള്‍ക്കും നമോവാകം! കമെന്റ് എംബഡ് ചെയ്യാനുള്ള ഓപ്‌ഷന്‍ സെറ്റിംഗ്സില്‍ഉണ്ട്. പുതിയ വിന്‍ഡോയിലാകുമ്പോള്‍ പല പ്രശ്നങ്ങളും ഉണ്ട്. ഈ ബ്ലോഗ് അഡ്രസ് ഉള്‍പെടുത്തണമെന്ന് കാണിച്ച് editor@chintha.com എന്ന വിലാസത്തിലേക്ക് ഒരുമെയില്‍ അയക്കുക, എങ്കില്‍ പുതിയ പോസ്റ്റുകള്‍ താങ്കള്‍ക്ക് തന്നെ ചിന്ത അഗ്രഗേറ്ററില്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കാന്‍ അത് സഹായകരമാകും. കൂടുതല്‍ വിവരങ്ങള്‍ പിന്നീട്.... കണ്ടിന്യൂ പോസ്റ്റിംഗ്... കാര്‍ട്ടൂണുകള്‍, ആക്ഷേപഹാസ്യങ്ങള്‍... എല്ലാം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു....
- March 1, 2009 9:17 AM
- ...പകല്‍കിനാവന്‍...daYdreamEr... പറഞ്ഞു...
- മുഖ്താര്... പ്രവാസം ഒരു മുറിവാണ്... പ്രതീക്ഷകളുടെ ഉണങ്ങാത്ത മുറിവ്...! എന്നിട്ടും ഞാനിതിനെ വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു... കാഴ്ച നഷ്ടമായ എന്റെ കണ്ണുകളെ പ്പോലെ... ! അഭിവാദ്യങ്ങള്‍...
- March 24, 2009 12:04 AM
- ആർപീയാർ | RPR പറഞ്ഞു...
- മുഖ്താര്... ഒരിക്കലെങ്കിലും എവിടെയെങ്കിലും കോറിയിടണമന്ന് മനസിൽ ഒരുപാടു തവണ മോഹിച്ച കാര്യങ്ങൾ വളരെ മനോഹരമായി വരച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. ആശംസകൾ.. തുടരുക..... സ്നേഹത്തോടെ .
- March 24, 2009 6:29 AM
- ചിതല്‍ പറഞ്ഞു...
- റോഡിലൂടെ ഇറങ്ങി നടക്കാന്‍ ഒരു ബേജാറുമില്ല. ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന നാടുപോലെ... മണിക്കൂറുകള്‍ക്കും ദിവസങ്ങള്‍ക്കും ദൂരം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു... ശരിയാണ് അപൂര്‍വങ്ങളാ‍യ ചില നിമിഷങ്ങള്‍ ഒഴികെ ഒരു നീറ്റലുമില്ലാതെ ശവങ്ങളേ പോലെയാണ് ഞാന്... ചിത്രങ്ങള്‍ എല്ലാം കണ്ടു.. ഗുഡ്
- April 3, 2009 10:55 PM
- അജ്ഞാത പറഞ്ഞു...
- ഒരിക്കലും നമ്മള്‍ ഇങ്ങനെ ആയികൂടാ. തമാശയയിട്ടുപോലും "നമ:" എന്നത് ദീനാരിനോട് ആയിക്കൂടാ.. പ്രവാസത്തെ ഒരു സുഖമായിക്കാണാന്‍ മനസ് വരാതിരിക്കട്ടെ.. അരിഷ്ട്ടിപ്പുകള്‍ക്ക് ഇടയിലും ഈമാനോടെയുള്ള കുടുംബ ജീവിതമെന്ന കനി മനസ്സില്‍ നിറയെട്ടെ...
- April 5, 2009 6:19 AM
- വള്ളിക്കുന്ന് Vallikkunnu പറഞ്ഞു...
- ബ്ലോഗ് കൊണ്ട് ഇങ്ങനെയും ചില ഗുണങ്ങളുണ്ട്, ഗള്‍ഫിലെത്തിയത്‌ അറിയാനായല്ലോ.. അതെല്ലെന്കില്‍ എവിടെ അറിയാനാ?, ശബാബിലെത്തി മുഖ്താര് എവിടെയെന്ന് ചോദിക്കുമ്പോഴായിരിക്കും ഗള്‍ഫില്‍ നിങ്ങളുടെ തൊട്ടടുതുണ്ടല്ലോ എന്ന് കേള്‍ക്കേണ്ടി വരിക. ശ്ശൊ നാണക്കെടായേനെ ..
- April 5, 2009 6:39 AM
- I am Mujeeb Rahman PC, പറഞ്ഞു...
- ഹോ, ബ്ലോഗ് കണ്ടപ്പോള്‍ താങ്കളും എന്നെ പോലെ ഒരു പ്രവാസിയായ വിവരമറിഞ്ഞു. എല്ല പ്രവാസിയും ഇവിടെയെത്തുന്നത് ഒന്നാം ക്ലാസ്സില്‍ ആദ്യ ദിവസം മടിച്ച് മടിച്ച് പോകുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥിയെ പോലെയാണ്. ഒരു പ്രവാസിയുടെ ആദ്യാനുഭവങ്ങള്‍ പങ്കു വെച്ചതിനു നന്ദി. അനുഭവങ്ങള്‍ ഇനിയും ബ്ലോഗിലൂടെ ഒഴുകട്ടെ. സ്നേഹപൂര്‍വ്വം, മുജീബ് റഹ്‌മാന്‍ പാറോപ്പടി, ഷാര്‍ജ, 00 971 50 162 562 9
- April 5, 2009 7:31 AM
- സലാഹ് പറഞ്ഞു...
- നന്ദി, നാടിനെക്കുറിച്ച് ഓര്മിപ്പിച്ചതിന്,
- April 5, 2009 11:45 AM
- methalayil പറഞ്ഞു...
- Thank you for the remaining about our life here. Realy last twenty five years I am here and I never thing about it. when I read your blog, realy I gone back to my first day. However, Welcome to this boat and wish you all success.
- April 5, 2009 9:16 PM
- shan പറഞ്ഞു...
- ninte oru payaya kootukaran,ariyumo ena, nhan shanavas klikavu. neyum oru pravasi yayo. enthan joli.
- April 6, 2009 7:41 AM
- noufal പറഞ്ഞു...
- we thought when u reach gulf u will be changed,but no chance ,soudiyil chithram haraam anu noufal paris
- April 6, 2009 10:33 AM
- ShajiKumar p V പറഞ്ഞു...
- ഈ പോസ്റ്റ് രചയിതാവിനാല്‍ നീക്കംചെയ്യപ്പെട്ടു.
- April 6, 2009 11:14 AM
- ShajiKumar p V പറഞ്ഞു...
- Good Mukthar... congrtz...
- April 6, 2009 11:16 AM
- khasida kalam പറഞ്ഞു...
- pravasiyayath ingane ariyanayi. marannillennu karuthunnu
- April 8, 2009 12:34 AM
- Jamshad പറഞ്ഞു...
- its very true feel
- May 31, 2009 1:38 PM
പഴയ പോസ്റ്റ് ഒന്ന് റീപോസ്റ്റിയതാ...
ReplyDeletepachayaaya aavishkaaram..nannaayittundu..ashamsakal.
ReplyDeleteഎന്നെങ്കിലും ഈ പ്രവാസ ജീവിതം അവസാനിപ്പിച്ച് എന്റെ സ്വന്തം നാടിന്റെ തണലിൽ ജീവിക്കണം എന്നു തന്നെയാണ്‌ എല്ലാവരുടെയും ആഗ്രഹം. ഭാഗ്യമുള്ളവർക്കെങ്കിലും അതുണ്ടാവട്ടെയെന്ന് പ്രാർത്തിക്കുന്നു...
ReplyDeleteനഷ്ടപ്പെടലുകളുടെ ഒരു കണക്കു പുസ്തകമാണു പ്രവാസികളുടെ ജീവിതം..
ReplyDeleteനന്നായി അവതരിപ്പിച്ചു... ആശംസകള്‍...